از آخرین باری که اینجا چیزی نوشتم بیشتر از دو سال می گذره. آخرین مطلب این وبلاگ، معرفی کتابم بود که در تیر 1400 منتشر شد. از دو سال پیش به این سو، چه اتفاق ها که نیفتاد... می بینی؟ رضا براهنی مرد، عباس معروفی، یدالله رویایی، احمدرضا احمدی... همه ی این غول های ادبی مردند. همین چند روز پیش هم میلان کوندرا، یکی از
بزرگترین نویسندگان جهان مرد. کوندرا را بسیار دوست داشتم. اگر به من بگویی که قرار است به یک جزیره تبعید شوی و حق داری برای باقی عمرت تنها یک کتاب انتخاب کنی، من بار هستی را انتخاب می کردم. یک بار در 20 سالگی خواندمش و هنوز طعم لذتبخشش زیر زبانم است.مهسا امینی هم مرد، 500 جوان دیگر نیز به همراهش در این وطن پرپر شدند. آدم دق می کند، دیوانه می شود اینجا...وبلاگ نویسی در سال 2023 تقریبا شبیه خاطره نویسی شده است. دیگر یادداشت ها و خاطرات شخصیمان را به جای
آنکه در دفتری کاغذی بنویسیم، اینجا می نویسیم. تلگرام، واتساپ، اینستاگرام و... همه شان بسیج شدند و سال هاست که محیط وبلاگ فارسی را متروکه کردند. من کماکان به این جا و این محیط حسی نوستالوژیک دارم. چیست این نوستالوژی و پرت شدن به گذشته که آدمی نمی تواند از آن دل بکند؟ چیست این گذشته که ما را رها نمی کند؟یکی از بزرگترین دغدغه های امروزم، آن است که در تکنولوژی غرق نشوم؛ اما تابحال موفق نبوده ام. تکنولوژی، شبکه های اجتماعی و اینترنت، علیرغم تمام فواید گسترده اش در توسعه ارتباطات و رشد فکری و آگاهی رسانی، بسیار وقت آدم را می گیرد. منی که نویسنده ام و تمام فکر و ذکرم در کتاب و نوشتن خلاصه می شود، بسیار بیش از حد مجازش درگیر موبایل و اینترنت شده ام. این روز ها تمرکز بسیار کمتری برای خواندن و نوشتن دارم، هر چند سعی می کنم ارتباطم را ققنوس...
ادامه مطلبما را در سایت ققنوس دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : ghoghnos101o بازدید : 16 تاريخ : سه شنبه 17 مرداد 1402 ساعت: 11:26